Heiligschennis in Wenen

Guten abend,
Het is laat in Wenen, de Naschmarkt vlak voor het hostel is leeg en uitgestorven. Hoewel mijn redactiegroepgenoten nog in de bar hangen zit ik hier op de kamer. Te tikken aan dit verslag met Stromae op de achtergrond. Enfin, we zijn in Wenen! Ik had verwacht wat enthousiaster te zijn toen in dit tikte maar de vlucht van slechts een anderhalf uur is toch vermoeiend.

Inmiddels hebben we al wel wat van Wenen gezien, voornamelijk de omgeving van de Naschmarkt-die er overigens zeer gezellig uitziet-. Maar het mooiste wat ik tot nu toe heb gezien was toch wel de Stephanskathedraal die midden in het centrum van Wenen staat. Ik heb echter slechts naar binnen gespiekt omdat ik het niet gepast vond om met slippers, korte broek en t-shirt naar binnen te banjeren. Maar het was indrukwekkend wat ik zag. De architectuur was verbluffend en er hing een soort mysterieuze sfeer door het orgel wat speelde. Morgen ga ik er wat gepaster gekleed naartoe. En ik neem mijn camera mee zodat jullie kunnen genieten van al het pracht en praal in de kerk.

Terwijl twee van mijn redactiegroepgenoten rondliepen in de kathedraal stond ik buiten met Wilke. Terwijl de regendruppels vielen, dan maar op zoek naar een etenstent. Wat doe je dan als je honger hebt en het begint te regenen? Je gaat naar de dichtstbijzijnde Mc Donalds om je daar vol te stouwen met lekker ongezond eten. 'Heiligschennis', zullen vele culinaire kenners schreeuwen. 'Dan ben je in de stad van de Wiener schnitzel en dan gaan je naar de Mc Donalds. '

Ik geef de kenners groot gelijk, maar ik had honger en het begon te regenen. De rest van de week zal ik me vergapen aan al het lekkers wat Wenen te bieden heeft, dat beloof ik-althans, probeer ik-.

Tschüss,
Remi