Het mysterieuze van een kerk
Door: Remi Mesu
Blijf op de hoogte en volg Remi
27 Mei 2014 | Oostenrijk, Wenen
Hallo freunden!
Vandaag ben ik dan de Stephanskathedraal in gegaan. Kort gezegd: ik heb er geen spijt van! In mijn ogen is het een van de mooiste plekken in Wenen geworden. En nu zullen er mensen zijn die zeggen: "maar Remi, hoe kan je dit nu zeggen na één dag in Wenen te zijn?" Ik zal het uitleggen: het komt allemaal door de sfeer die er hangt.
Toen ik om twaalf uur 's middags de gigantische kerk instapte was er net een mis bezig. Als ik dan daar achter een hek halverwege de kathedraal mag staan terwijl de dienst bezig is voel ik me wel bevoorrecht dat ik daar mag zijn. Dat je te gast mag zijn bij iets dat voor veel mensen het belangrijkste is in het leven.
Daarnaast heeft het ook iets mysterieus, je wordt er vanzelf stiller en stiller van, een soort eerbiedige stilte. Ook al ben ik niet religieus, ik vind het toch iets bijzonders hebben. Je staat daar dan onder die massale bogen met allerlei beelden en schilderijen. Met het gezang ernaast kan het zo in een film over de middeleeuwen.
Als ik daar dan rondloop durf ik bijna niets te zeggen. En als ik dan toch iets zeg is het fluisterend, in de hoop dat niemand zich eraan stoort. Want die mysterieuze sfeer is mooi, heel mooi en die mag niet verloren gaan.
Tschüss,
Remi
Vandaag ben ik dan de Stephanskathedraal in gegaan. Kort gezegd: ik heb er geen spijt van! In mijn ogen is het een van de mooiste plekken in Wenen geworden. En nu zullen er mensen zijn die zeggen: "maar Remi, hoe kan je dit nu zeggen na één dag in Wenen te zijn?" Ik zal het uitleggen: het komt allemaal door de sfeer die er hangt.
Toen ik om twaalf uur 's middags de gigantische kerk instapte was er net een mis bezig. Als ik dan daar achter een hek halverwege de kathedraal mag staan terwijl de dienst bezig is voel ik me wel bevoorrecht dat ik daar mag zijn. Dat je te gast mag zijn bij iets dat voor veel mensen het belangrijkste is in het leven.
Daarnaast heeft het ook iets mysterieus, je wordt er vanzelf stiller en stiller van, een soort eerbiedige stilte. Ook al ben ik niet religieus, ik vind het toch iets bijzonders hebben. Je staat daar dan onder die massale bogen met allerlei beelden en schilderijen. Met het gezang ernaast kan het zo in een film over de middeleeuwen.
Als ik daar dan rondloop durf ik bijna niets te zeggen. En als ik dan toch iets zeg is het fluisterend, in de hoop dat niemand zich eraan stoort. Want die mysterieuze sfeer is mooi, heel mooi en die mag niet verloren gaan.
Tschüss,
Remi
-
27 Mei 2014 - 23:04
Willem-Jan:
Leuk dat je nu interesse gekregen hebt in in dit soort zaken. Jarenlang eiste pa enkele dagen van de vakantie op om ook nog wat cultuur te snuiven.
Jullie waren hier nooit vervelend over. Maar of je ervan genoten?
Wat hebben jullie verder nog gedaan?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
